vrijdag 30 september 2011

Cultuurrelativisme...

Je hoeft niet ver te reizen om in een andere cultuur terecht te komen. Op twee uur rijden afstand van mijn ‘thuis’ bevindt zich mijn huidige woonplaats Gent. Ik volg hier dezelfde studie, er zijn ongeveer net zoveel studenten als in Utrecht en er wordt zelfs dezelfde taal gesproken. Alhoewel...

Ik kom hier nogal eens voor wat verrassingen te staan, op taalgebied. Als iemand zegt dat je sjans hebt, word je niet versierd maar ‘heb je geluk’. Ik stond vreemd te kijken toen ik met huisgenoten een spelletje aan het spelen was en ik ineens sjans (of eigenlijk chance) bleek te hebben. Tja, geluk in het spel betekent nog geen geluk in de liefde.
Over huisgenoten gesproken trouwens, die heten kotgenoten. En dat zijn er maar liefst 28, dus een gezellige boel. Iedere vrijdag komt de poetsvrouw langs. Dat is helemaal geen onaardige benaming in België. Schoonmaken is een erg deftig woord, wat door niemand wordt gebruikt. De poetsvrouw is aan het kuisen.
Wij Nederlanders zijn bekend van het televisieprogramma Oh Oh Cherso. De hoofdpersonages zijn marginaal, het woord ordinair staat hier voor gewoontjes.


Precies twee weken geleden kwam ik aan op de Zwijnaardsesteenweg te Gent. Inmiddels ken ik Gent al een beetje en ik moet zeggen dat het me prima bevalt. Op het gebied van kunst en cultuur is hier, vooral voor studenten, heel veel mogelijk. Voor twee euro kun je voorstellingen bezoeken met een cultuurkaart. Voor 25 euro heb je een halfjaar lang een fiets tot je beschikking, die je overigens gratis kunt laten maken mochten er mankementen zijn. Voor tien euro kun je drie maanden lang sporten. Ondanks het gebrek aan regering – of misschien wel mede dankzij – hier dus geen verregaande bezuinigingen. En voor kunst en cultuur hóef je niet eens te betalen, neem een kijkje in de binnenstad en de kunst wordt je om de oren geslagen. Overal waar je kijkt zijn prachtige gebouwen, wat de stad ontzettend authentiek maakt. Nadeel: het is hier nóg lastiger om op hakken te lopen dan over de Utrechtse kasseien.
Allé, ik houd het hier voorlopig nog wel even uit. Keep you posted!


zondag 11 september 2011

Van kamer naar kot

Waar de afwas tot aan de keukenkastjes is opgestapeld. Een gele rand in de wc-pot. Haren in het doucheputje. Kratten bier opgestapeld in de gang. Je weet wel, een gemiddeld studentenhuis.

De deur staat altijd open. Klinkt heel leuk, maar dat is minder als de beruchte huisgenoten midden in de nacht met veel kabaal thuis komen om je te ‘keren’. En dan word je dus met matras en al omgedraaid, terwijl je ein-de-lijk lekker lag te slapen.

Niet dat ik er echt over mee kan praten. Ik woon in een keurig huis, waar zich in de keuken zo af en toe wel eens wat vuile afwas opstapelt, maar het wel wordt opgeruimd vóór het de spuigaten uitloopt. ’s Ochtends staat er niet een van mijn huisgenoten in mijn kamer, laat staan midden in de nacht om me om te draaien in mijn slaap. En tot nu toe heb ik nog niet het gevoel dat ik wat dat betreft iets heb gemist.

Het komende halfjaar ga ik ‘mijn’ stad Utrecht inruilen voor het bruisende Gent. Ik ga van een kamer naar een ‘kot’. Van een rustig studentenhuis naar een grote flat, waar in de keuken een tafel staat waar zo’n vijftien man aan moet kunnen eten, als ik de foto’s moet geloven.

Dus wie weet kom ik wel in ‘zo’n’ huis terecht. Waar de afwas zich opstapelt tot de keukenkastjes. Die dingen. Alhoewel ik dat dan weer niet van de foto’s kon aflezen. Waar de huisgenoten ’s ochtends zomaar in mijn kamer staan en me ’s nachts gaan omkeren in mijn slaap (allé hè). Waar we elke avond met zijn allen eten en de meiden iedere week bij Grey’s Anatomy met chocola en tissues op de bank zitten. Het zou zomaar kunnen.

En hoewel het tegen al mijn principes ingaat, kan ik zeggen dat ik er ontzettend veel zin in heb. Laat maar komen, de komende 5 maanden! Die haren in het doucheputje kan ik nog nét wel aan. Aan gezamelijke televisieavondjes kan ik ook prima wennen denk ik zo.
Als ze het maar uit hun hoofd laten om me om te draaien terwijl ik lig te slapen...


Over mij

Mijn foto
Utrecht, Netherlands
"Je kunt hier net zo veel of zo weinig schrijven als je wilt, met een maximum van 1200 tekens." Er staat nu al een fout in de inleiding en daar erger ik me kapot aan. Ik erger me nogal eens, of ik ben het ergens gewoon niet mee eens. Of dingen ontroeren me. Of ik constateer iets. Of ik maak wat grappigs mee. En daar schrijf ik dan over.